Kesalahan Ejaan..

      Entri kali ini saya akan berkongsi dengan warga blog sekalian berkenaan dengan kesalahan ejaan yang terdapat pada papan-papan tanda dan penunjuk arah ke pusat bandar yang selalu kita lihat. Saya memilih entri sebegini kerana ketika saya mencari bahan-bahan rujukan di perpustakaan saya terpandang satu buku yang bertajuk “Di Sebalik Kata” yang ditulis oleh Zaidi Ismail pada tahun 2008. Jadi, apabila membaca buku tersebut saya mengetahui tentang  pengalaman beliau tentang sistem ejaan yang terdapat pada papan-papan tanda atau penunjuk arah ketika menuju ke pusat-pusat bandar dan kesalahan  yang terdapat pada papan tanda tersebut. Berikut merupakan contoh yang kesalahan yang beliau nyatakan dalam penulisan beliau, iaitu “Kuala Kangsar Bandar Diraja”  atau “Kuala Kangsar Bandar Diraja”. Menurut Kamus Dewan Edisi Kedua (1993:307), kata diraja sebenarnya kata yang digunakan dalam sastera lama, iaitu kependekan daripada kata adiraja. Hal ini bermakna kata tersebut bukan berasal daripada kata dasar raja yang menerima imbuhan di-. Jadi, imbuhan di- dalam frasa ‘Bandar Diraja’ bukanlah berfungsi sebagai sendi nama ataupun imbuhan kerana kata diraja merupakan kata dasar. Oleh itu, ejaan yang betul ialah “Bandar Diraja”.

                
      Pengalaman beliau di Kelantan pula berlainan seperti di Kuala Kangsar, Perak tadi. Beliau mendapati ada papan tanda yang mempunyai kecenderungan penggunaan baru untuk kata diraja, iaitu D’Raja atau D’ Raja. Kata ini digunakan untuk menamakan satu kawasan projek, iaitu “Projek D’Raja”. Penggunaan D’ dalam frasa tersebut sebenarnya adalah satu bentuk ejaan yang dipengaruhi oleh bentuk ejaan yang digunakan dalam bahasa Perancis.

    Jadi, apa pengajaran yang kita perolehi daripada pengalaman penulis buku ini pembaca sekalian? Sepatutnya pihak-pihak yang bertanggungjawab mengambil berat dan menitikberatkan penggunaan sistem Bahasa Melayu agar keaslian bahasa kita tetap terjaga , bukannya sewenang-wenang meletakkan ejaan seperti yang telah dinyatakan oleh penulis dalam bukunya. Barangkali, mereka beranggapan perkataan pada papan tanda dan penunjuk arah ini tidak begitu penting seperti penulisan ilmiah yang menitikberatkan bahasa kebangsaan kita. Ketidakselarasan dan kesalahan bentuk ejaan ini tentu sekali akan mengelirukan pengguna bahasa, khususnya pelajar sekolah. Tidak mustahil mereka akan meniru contoh ejaan tersebut dalam penulisan mereka di sekolah dan perkara ini jika tidak diberi perhatian akan menyebabkan pencemaran bahasa dalam bahasa ibunda kita. 

       
   Sebaik-baiknya, kita merujuk kepada sistem tatabahasa yang telah dibuat untuk menyelaraskan penggunaan bahasa kita. Wadah penyampaian bahasa boleh dalam pelbagai bentuk dan salah satunya adalah melalui papan-papan tanda dan penunjuk arah atau iklan-iklan yang diletakkan di sepanjang jalan kerana pengguna akan sering kali melalui jalan raya tersebut dan faktor tersebut yang mampu mempengaruhi pengguna bahasa. Sekian sahaja entri saya kali ini, semoga kita bertemu lagi di entri akan datang.